diiring ku kaumuman,
ilahar kabjasaan.
ngalongok ka rerencangan,
dina jero wewetengan,
tumarasa pipisahan,
moal deui babarengan.
utun anu teras gelar,
mangga bae masing janglar,
ginanjaran rahmat jembar,
geusan nempuh keur panalar
Susu rejeki ti kadim,
eta bagjaning ti kudrat,
ulah suda masing taat,
neda ginunjur sapaat.
tuh nu itu kebon alas,
cawisan utun dialas,
rupa-rupa kadaharan,
ngahaja disayagian.
Matak diayakeun rujak,
utun teh ulah ngalunjak,
katambah dibanding payung,
sing arasih ngagarimbung.
payung tilu nu ti ibu,
watekna mawa rahayu,
payung opat nu ti rama,
watekna unggah drajat.
Wargih mumpung sararumping,
malah-malah nu ti lamping
angkaribung mawa samping,
sareng ngangge bungkus empint.
Eta tanda milik enung,
mana ulah arek pundung,
|
mengiring kebiasaan.
Diziarahi kawanmu dalam kandungan,
sebab tibalah saatnya,
datang waktu berpisah,
takkan lagi berdampingan.
Kaulah yang kini terus hidup,
semoga mendapat senang,
beroleh rakhmat anugrah,
menampuh jalan dan nalar.
Air susu rizki Tuhan,
ditentukan sudah kodrat,
tak berkurang, harus taat,
agar mendapat safaat.
Itu dia "kebun alas",
bagianmu sudah jelas,
berwama-warni makanan,
bagimu tlah disajikan.
Adanya rujak tersaji,
lambangkan tak tinggi hati,
ada payung menaungi,
moga kasih melingkungi.
Dari ibu payung tiga,
membawa keselamatan,
payung empat dari bapak,
derajat yang dibawakan.
Keluaryga berdatangan,
dari jauh pun bertandang,
kain bermacam bingkisan,
emping pun tak ketinggalan.
Itu pertanda milikmu,
tak baik dikau merajuk,
|