Jumi, hargana dua puluh rupia, mangke ari maneh boga pamajikan, ulah ngahesekeun deui”.
Walon Ismadi, ”Wah ema! na ku naon dieusianana, kapan urang teu boga parabot imah, teu kasur teu anggel sumawonna nu sejen”.
Indung, “Eta mah ulah dipake seunggah, urang nilik bari ngeusi bae, nyaeta urang nungtut sarupa-sarupa, lila-lila oge tangtu boga”.
68. NETE SEMPLEK, NINCAK SEMPLAK
NYOKOT LESOT NGEUMBING POROT
Hartina : singserwa gagal (teu ku hanteu) sagala peta teh rugi jeung rugi bae, (gagal jeung gagal bae).
Ki Pura jadi Jurutulis kontrak, dina hiji poe dilepas, sabab aya masalahna, tina manehna euweuh pangharepan dipake deui kana Jurutulis, tuluy jual meuli kuda, sugan bisa hirup ti dinya; geuwat manehna meuli dua kuda nu aralus, sanggeus dua tilu minggu lilana, kuda teh aringus lila-lila paeh pisan.
Ki Pura hanjelu, eukeur mah duit dijeujeuhkeun, ayeuna pingges pisan. Ti dinya manehna geuwat meuli hiji situ nu dipelakan, sanggeus diduitan, isukna situ teh bedah, laukna beak, sanggeus netelakeun situna bedah tuluy balik, di jalan loketna nu dieusi duit, murag teu timu deui, tina bingung mikiran diri, tungtungna ceurik.
Barang datang ka imahna, tuluy nyuuh di enggon.
Teu lila jol Bapa Munah ngalayad sarta pok ngomong, "Ujang, ieu Bapa ngalayad, bejana Ujang keur kasusahan gede’.
Ti dinya Ki Pura hudang tuluy ngomong, pokna, ”Enya bapa kuring teh keur sagala rugi, bet teu ku hanteu bae jalan- jalan rek malarat, sagala peta teh ngan rugi jeung rugi bae, nete semplek nincak semplak, nyokot lesot ngeumbing porot”.
