Kate: „Kadijeukeun, koe koela dibeuli saratoes ringgit.”
Dipa: „Ih, mowal! nadjan sareboe ringgit oge.”
Kate: „Sareboe ringgit kadijeu, heh ijeu doewitna kontan.”
Dipa: „Ari keukeuh mah seug bae, tapi hajang sapamenta kaoela.”
Kate: „Seg! Naon atoeh kahajang sampean teh?”
Dipa: Pedah kaoela boga sawah saeutik, moending sarakit djeung woeloekoe sahidji. Ajeuna, lamoen sampean daek meuli koe sadjalan woeloekoe saringgit mah, teu djadi naon.”
Kate: „Seug! kadijeukeun bae sapatoena geura bikeun.”
Ki Dipa teu pěrtjajaeun, sok sijeun dibobodo. Omongna: „Ih, ĕngke rek ditjoba heula, lamoen geus kadjadian, kakara dibikeun.”
Kate: „Hade, tjig bae geura tjoba.”
Toeloej Ki Dipa ka sawah sarta woeloekoena dipasang. Barang prak meunang sadjalan, beh saringgit, kadoewana beh deui saringgit, katiloena nja kitoe deui.
Tidinja kakara Dipa pěrtjaja, sarta eta sapatoe toeloej dibikeun. Barang eta djalma kate geus nampa sapatoe, les bae leungit teu kanjahoan djigna.
Ti harita Ki Dipa saban powe taja deui gawena kadjaba ti ngawoeloekoe bae, malah waktoe dahar mah kaliwat-liwat, tina bawaning rěsěp moeloengan ringgit. Ngawoeloekoena ti barang mělětěk srengenge něpi ka boerit. Djeung deui ari tjaäng boelan mah, ti peuting oge sok ngawoeloekoe. Ari dibatoeran koe boedjangna, soemawonna nitah, henteu daekeun, da sijeun ditjokotan ringgitna.
Moending-moendingna geus baregang pisan, tina
