Fol. 24.
Sang Soesoek toenggal arina poepoetra Prĕboe Moe(n)ding kawati.
Prĕboe Moe(n)ding kawati poepoetra Prĕboe Anggalarang.
Prĕboe Anggalarang poepoetra Prĕboe Siliwangngi, djoemĕnĕng njakrawati Padjadjarran.
Ziehier de letterlijke transcriptie van het geschriftje dat, dank zij de duidelijke letters, zich zonder inspanning lezen laat.
Uiterst jammer is zeker, dat de Soendaneezen dit schrift, hetwelk zich zoo bizonder voor het weergeven van hun taal leende, hebben prijs gegeven voor het Juvaansche en Arabische alfabet, en het zou zeker van belang zijn, na te sporen, wat deze revolutie heeft veroorzaakt, hetgeen vermoedelijk nog wel mogelijk zal zijn, aangezien dit waarschijnlijk niet eerder dan omstreeks het midden van de 18de eeuw is geschied.
Intusschen, dit te doen is op 't oogenblik niet aan de orde, daar de vertaling van het boekje thans de undueht vraagt.
V E R T A L I N G.[1]
Fol. 1.
Dit is het relaas van Waroega (de belichaming[2] van Batara?)
- ↑ Deze zal zoover ik dit vermocht, woordelijk zijn. Eigen invoegsels zijn danrom tussehen ( ) geplaatst, terwijl de gedeelten welke ik niet versta, in [ ] werden gevnt.
- ↑ De tekst heeft waroega, welk woord, heden bijkan buiten gebruik, belichaming, lichaam, lijf botoekent. In zustertalen evenwel, o. a. in het Minahasisch en in het Balineesch duidt men daarmede onderscheidelijk aan lijkuru en gebouwtje boven een graf. Dit geeft aanleiding tot de onderstelling, dat de huidige Soendasche beteekenis een orerdrachtelijke is. Grond daarvoor levert het gelijksoortige gebruik van raga, mand, voor lichaam (ribbatkast) en koeroengan, iets dat tot kooi dient, gelijk bijv. blijkt uit den heilwenseli bij 't niezen van kinderen: soep, bajoe, ka koeroengan, d. i. ga binnen, leverskricht, tot wat tot kooi strekt, d. i, het lichaam.
