73
goemela mah, tapi ajeuna oerang koedoe wajahna, tangtoe sangsara, sabab teu aja barang tĕdaeun”.
Djawab monjet: „teu naha-naha da koela mah gampang ieuh loba boeah kai keur hakaneun”.
Barang ti dinja, Ki miskin teu lila deui, djeung monjetna toeloej bae arindit sakaparan-paran.
Ana toeroen ka beh lĕbak, gok manggih hidji imah nĕnggang di sisi djalan leutik, ari eusina eta imah sahidji ewe randa ĕnggeus kolot.
Ki miskin toeloej mamaäiipan, menta eureun.
Nji randa kolot nĕmpo ti djĕro imah barina moekakeun panto, pok nanja: „aih, koela mah reuas, agoes teh anoe ti mĕndi, mana sisinarieun seba sampeur ka tĕbeh dieu? Koela mah ilok hareungeukeun teuing ki agoes, naha, rek aja bedja naon ka ĕma, ti mana nja padoekoehan, djeung ĕma anjar pinanggih”.
Djawabna Ki miskin: „tilok ĕma, koela rek menta eureun bae, tjape mĕntas njaba. Djeung soegan aja pangasih, koela sĕdja menta dahareun, pedah ti kamari tatjan manggih madang”.
„Kitoe ogeh njampak di ĕma, ari lĕmboer djaoeh, koela ti tanah sabrang, dĕmi ngaran, katĕlah Ki miskin bae, sadajana geus pada njaho ka koela”.
Nji randa kolot karoenjaeun pisan ka Ki miskin, ladjoe gapioek njoegoehan saäja-aja, sangoe poĕ djeung beuleum boled teu make oejah-oejah atjan.
Omong Nji randa kolot: „agoes, sawawi geura madang, tapi wajahna bae sangoena tiïs da sangoe kamari djeung keur noedjoe soewoeng djasa, taja rewangna, taja sambĕl, taja oejah-oejah atjan, ngan ieu djeung beuleum boled kĕrĕsa. Tapi hajang, ĕma tong waka ingkah heula pagon mangke oerang njanggoe deui lamoen hajang anoe haneut mah”.
Djawab Ki miskin: „tarima djasa, ĕma; sakieu ogeh noehoen”.
Prak manehna njanghareupeun kana sangoe, tapi teu
