40
Uñjukan papatih dalapan puluh: "Hatur sumangga."
Lajĕng diparentakeun ngabĕnde, hĕnteu dicarioskeun lamina.
Lajĕng diuñjukeun ka ratu dumeh geus kumpul. Lajĕng ratu ngadawuhkeun ka para-saderek sadayana: "Ayeuna aya dawuhan kangjĕng rama Prabu Siliwangi mudu ngalayatan langlayangan Kañcana domas, ayana di sajabaning langit, ari nu boga guriyang tujuh."
Uñjukan para-saderek sadayana pisan: "Sakabeh-kabeh, ñanggakeun sĕsĕndu sĕrta beuheung teukteukeun; hanteu wĕrat ngalayatan."
Saenggeus kitu, ratu Prabu Guru Ganatangan hatur uninga ka kang ibu Padma Wati, dumeh-dumeh sadayana ñanggakeun beuheung teukteukeun, putra sadayana taya nu sanggup ngalayatan.
Lajĕng Ñi Padma Wati nguninga deui ka kangjĕng raka Prabu Siliwangi yen putra-putra sadayana teu aya anu sanggup ngalayatan.
Ari geus kitu, lajĕng rakana Prabu Siliwangi ngalahir: "Ñai Padma Wati, ari taya nu sanggup mah Ñai Padma Wati bae meureun dikĕrsakeun dibinasa sĕrta meureun dipisahkeun jeung ñawana."
Lajĕng Ñai Padma Wati nangis; eling ka putrana, ka Munding Laya di Kusuma.
Lajĕng angkat Ñai Padma Wati ka patapaän raka di hulu dayeuh jĕnĕnganana Raden Kidang Panañjung sarĕng Raden Gĕlap Ñawang naroskeun: "Putra Munding Laya di Kusuma, dangĕt ayeuna di mana ayana?"
Ngawalon rakana: "Naha, baheula rek dibinasakeun, ari ayeuna hayang mĕndakan! Teyang bae kana pañjara ayana di hulu dayeuh."
Lajĕng diteyang kapĕndak; ari lamina dina pañjara geus tujuh tahun.
Lajĕng naros putra Munding Laya di Kusuma ka ibuna: "Naon aya pikĕrsaeun jauh-jauh dijugjug, anggang diteyang?"
Iboena ngalahir: "Sumping ka diyeu teh, lain lantung
