Ngemutkeun ka-teu-teu-ari, ngabelaan Rěsi Dorna. deungeun haseum djalma sedjen, lain dulur lain sanak, tur henteu kahutangan, asa hěnteu puguh-puguh, djadi měnding kumadinja.
Ngan Aswatama nu kari, kitu ge geus taja daja, ngadjěhdjěr tjara nu maot, ripuh ngalawan Nakula, gětih saluar awak, urut tisusut tikusruk, raraheut bohak barundas.
Matak watir Dorna Rěsi, hirup henteu hilang tatjan, ku Bima hantěm digěbot, ujuhan hěnteu pasiksak, awahing bantěr tapa, tjatjakan mun sanes wiku, moal hěteu paburantak.
Ardjuna djeung Sěmiadji, katut Nakula Sadewa, ka Bima sami ngarontok, ngarěbut salira Dorna, anu pinuh ku mokla, ku Ardjuna djung dipangku, ditjandak kana kareta.
Ladjěng njaur Sěmiadji: „Meugeus liren jaji Bima, naha bět kadalon-dalon, njiksa hěnteu kira-kira, asa ěnggeus meudjeuhna, ulah bět dugi ka pupus, sing emut ka saur Dewa."
Bima minděl teu ngalahir, ladjeng njampeurkeun Ardjuna, dina kareta kasondong, nudju nangisan pandita, tina bawaning trěsna, ngestona murid ka guru, tur Dorna ka Ardjuna mah.
