deui andjing tiloe bareng ngarontok adjag, sarta toeloej pada ngareweg datangka paehna. Ari anak domba teja mah salamět, toeloej balik.
XXXV. SAPATOE GĚLAS.
Dina hidji lěmboer aja doewa toekang tani, noe hidji ngaranna Dipa, noe hidji deui Pa Kasrěm. Dina hidji powe maranehanana reureudjeungan ka sawah. Barang keur di djalan, Dipa nendjo anoe herang-herang, top ditjokot; ari diilikan bět sapatoe gělas. Manehna heraneun pisan sarta ngomong ka Pa Kasrěm, pokna: „Ijeu kaoela mah bět manggih barang kijeu!”
Tidinja eta sapatoe diarilikan koe doewaän, hareraneun pisan, tina sabab saoemoerna teu atjan nendjo barang anoe kitoe.
Toeloej maradjoe deui. Barang geus meunang doewa lengkah, Pa Kasrěm nendjo deui noe herang di sisi djalan; ana ditjokot bět sapatoe gělas noe sabeulah deui. Gantjang Pa Kasrěm njampeurkeun ka Dipa, sarta ngomong, pokna: „Dipa, koela ge bět nimoe ijeu geura!” barina ditembongkeun. Ana diilikan bět papasanganana noe tadi teja.
Tjek Dipa: „Dikoemahakeun ijeu teh koe oerang? da di kaoela mah ijeu teh taja pigaweëunana, dipake koe sorangan mowal asoep, dibikeun ka pamadjikan pon njakitoe deui, dipake koe anak da henteu loembrah, anggoer dipitjeun deui.”
Keur waktoe goeněmtjatoer kitoe, aja hidji nini-nini ngaliwat, ngadenge omongan ki Dipa kitoe, toeloej ngomong pokna: „Ih oedjang, eta sapatoe oelah
