„Ajeuna abdi njoehoenkeun idin, siang-siang bade mondok sakedap, soepaos wengi engke tiasa ngadjagi poetra dongkap ka endjing, djadi gamparan iasa koelěm.”
„Hade bae”, saoer djoeragan istri teh, „sabab kami, lamoen koerang teuing sare, bisa djadi toeloej gěring. Tapi oepama pěrloe mah, boeroe-boeroe kami geuingkeun, nadjan tengah peuting oge.”
Kaběněran peuting eta Neng Titi tibra koelěmna, sapeuting djěmpling teu lilir-lilir, kawasna mimiti damang. Iboena nja kitoe deui, koelěmna rada tibra, djadi salirana ěgěr deui. Isoekna koeroetak doktor, mariksa noe teu damang. Ěnja bae tjek doktor ge, Neng Titi teh geus henteu matak salempang, tangtoe damang sakeudeung deui oge.
Pohara bingaheunana doenoengan si Soeri istri-paměgět, nja kitoe deui si Soeri, sarehing asoehanana geus rada tjenghar, geus rěrěp toer geus kěrsaeun barangtoeang saeutik-eutikeun. Kira-kira saminggoe deui, tjek doktor geus tangtoe damang. Oenggal poë Neng Titi teh koedoe dileueutan tjisoesoe něpi ka doea gělas. Oenggal poe koe si Soeri ditoelatenan, beuki katara damangna. Heuleut saboelan geus damang pisan, poelih deui sabaheula bihari, sok dibawa djalan-djalan koe si Soeri djeung sakapeung sok diasoeh di kěbon.
Ari dina hidji poë pasosore djoeragan istri sasaoeran ka si Soeri, njarioskeun tjarogena dialihkeun ka Soematra, sarta tangtoe andjeunna ge djeung poetra-poetrana ngiring.
Si soeri rada ngarendjag, ngadenge saoer doenoenganana kitoe teh, sarta gantjang bae naros: „Iraha, gamparan?”
Djoeragan istri: „Piinditeun kira-kira saboelan satěngah deui.”
Hěnteu kěbat sasaoeran andjeunna teh, sabab harita kaboeroe aja tatamoe.
Katjarita waktoe si Soeri di djalan, rek ka lěmboerna sakoemaha biasa, taja lian noe dipikiran ngan pěrkara
