Kaca:Poesaka Soenda 1924-03-2(09).pdf/16

Ti Wikipabukon
Ieu kaca can diuji baca

119

“Ieu ama arek mantji-mantji,
soepaja kadenge.
Hriang Banga djadi preboe anom,
Tjoeng Wanara djadi pandaj beusi,
Ngaran Empoe Andjali,
Djoemlah dlapan poeloeh.

120


Maradja sakti, maneh teh dipantji,
Diberean gedong
Djeung eusina sakalian bae,
Nagarana eta beh hilir,
Diberean pasti
Tanah Dajeuh loehoer.”

121


Tjioeng Wanara, kotjapkeun deui,
Keur ngadamel enggon
Pikeun djalma-djalma noe diares;
Bisi aja mantri noe serik,
Atawa boepati,
Eta anoe kitoe.

122


“Nanging, rama, nja kedah ningali,
bisi kirang sae.”
Ditjabakan barina ditempo;
Ladjeng ratoe teh ngalahir:
“meudjeuhna teh teuing
beubeunangan, agoes.”

123


“Rama, aja panasaran abdi,
eta noe di djero,
wantoe atjan katingal di djero,
hajang koe rama tingali,
meungpeung tatjan rapih.”
Ramana seug asoep.

124


Barang asoep disoesoel, dikoentji,
Ti loear disorog,
Dioesapan koe loedah bet rekep,
Pageuh, moal bisa bitjil.
Tjioeng Wanara ngalahir:
“Kami meunang bioel”.

125


Hariang banga midanget warti,
Ti noe tjatjarios,
Lamoen ratoe geus aja di djero
Diasoepkeun ka pandjara beusi.
“Koe naon, kang rai,
boga lampah kitoe?”

126


Pek naradjang henteu nanja deui,
Barina ngarontok;
Seug noemboekan nampiling djeung njabok.
Hriang banga disoeroeng ka hilir,
Ngadoeroegdoeg tarik,
Kandeg noe loemakoe.

127


Toeloej datang sang Maradja sakti,
Baris harewos:
“eta rama, wawales adjar teh,
bongan teuing rama njieun sakit”.
Ramana ngalahir:
“lamoen henteu kitoe,”

128


“lamoen adjar teu paeh koe kami,
wekasanana teh,
moal aja ratoe njekel gawe,
tinangtoe poelo Djawa sepi
reudjeung bapa titip,
omong mangka goegoe.”

129


“Poelo Djawa, moen geus euweuh kami,
tangtoe meureun tjektjok.
Enggeus tangtoe pareboetan bae,
Poetra-poetra, para boepati,
Miwah para mantri,
Poegoeh para ratoe”.

130


“Maradja sakti, maneh sing eling,
poma oelah poho,
noe sakitoe omongan bapa teh.
Poepoelihan kabeh koelawargi,
Noe gede noe leutik,
Kabeh anak poetoe”.

Aja samboenganana.

144