NGABINA JEUNG NGAMEKARKEUN
KABUDAYAAN DAERAH (SUNDA)
Ku: Ajip Rosidi
Pangjajap
Sing sakur nu nyaritakeun atawa ngabahas peranan, hubungan, ngabina atawa ngamekarkeun kabudayaan daerah jeung nasional di Indonesia, salawasna dumasar kana Pasal 32 katut Penjelasanana; kitu deui sing saha nu ngabahas kalungguhan, ngabina atawa ngamekarkeun basa daerah jeung basa nasional tangtu nyindekel jeung nyekel kana Pasal 36 katut Penjelasanana Undang-undang Dasar 1945.
Bisa jadi ku lantaran ngan dua pasal nu eta dina UUD nu mere cecekelan hukum pikeun eta dua widang, sabab nepi ka kiwari eta pasal-pasal teh can ”diterjemahkeun” keneh wae kana Undang-undang nu leuwih diwincik tur sipatna operasional.
Eta pasal UUD 1945 anu jadi dasar hukum keur sagala kagiatan ngabina jeung ngamekarkeun kabudayaan jeung basa nasional katut daerah teh kieu unina;
Pasal 32:
Pemerintah memajukan kebudayaan Nasional Indonesia:
Penjelasan:
Kebudayaan bangsa ialah kebudayaan yang timbul sebagai buah usaha budinya rakyat Indonesia seluruhnya.
Kebudayaan lama dan asli terdapat sebagai puncak-puncak kebudayaan di daerah-daerah di seluruh Indonesia, terhitung sebagai kebudayaan bangsa. Usaha kebudayaan harus menuju ke arah kemajuan adab, budaya dan persatuan, dengan tidak menolak bahan-bahan baru dari kebudayaan asing yang dapat memperkembangkan atau memperkaya kebudayan bangsa sendiri, serta mempertinggi derajat kemanusiaan bangsa Indonesia.
