Kaca:Tijdschrift voor Indische Taal- Land- en Volkenkunde, LVI.pdf/138

Ti Wikipabukon
Ieu kaca can diuji baca
BIJLAGE 2.
 

Sakadang monjet djeung koeja.


Monjet njaloekan ka koeja, basana: „sakadang koeja, keur naon dia?”

Koeja nembalan: „hoek, teu, keur maling djahe Nji Saridjah”.

Tjek monjet: „menta aing?”

Tjek koeja: „ĕmboeng, dja dia mah sok berek”.

Tjek monjet: „mohal”.

Ladjoe monjet njampeurkeun koeja ka kĕbon djahe pipir imah Nji Saridjah. Njampak koeja keur ngahakan djahe, monjet miloe ngakan; ladaeun matana roendat-rindat bari tjetjerewetan: „seuhah, seuhah”.

Tjek koeja: „oelah gandeng, bisi kadenge koe noe boga”.

Monjet beuki tabĕng bae tjetjerewetanana saking koe lada.

Teu kĕbĕl datang noe boga kĕbon.

Monjet loempat naek kana tatangkalan, djadi teu katewak.

Tinggal koeja sorangan, soesoeroengkoejan, deuk ngaliang teu kaboro, naek teu bisa, toengtoengna katewak. Dibawa ka pawon, dikoeroengan koe bakoel.

Tjek Nji Saridjah ka anakma: „geura noetoe, djaga isoek ngedjo noe gĕde, oerang ngasakan lada koeja”.

Kadenge koe koeja, tjek pikiran koeja, lamoen kieu galagatna mah, aing ieu tangtoe paeh.

Barang magrib monjet njampeurkeun ka koeja.

Ngomong ti loear gĕdeg pawon, tjek monjet: „keur naon, kadang koeja?”

Tjek koeja: „aing mah deuk dikawinkeun djeung anak Niji Saridjah, djaga isoek deuk diarak, dirame-rame; kiwari keur noetoe”.