80
ka oerang lemboer didinja, tatapi teu aja noe mere ngindjeumkeun, ngan aja hidji djalma asalna djalan boenijaga, djalma kakaboeran pěrang, tjitjing di lěmboer eta, mandaj, ngan eta noe wělaseun ka ki miskin, ngindjeumkeun sahidji djas geus boeroek. Sěrdadoe tdeloej leumpang. Ari ti peutingna aja oepsir hidji tjalik ka lěmboer eta, panganggona sarwa hoeroeng-herang, sarta nganggo bintang, moendoet ditoedoehkeun kana imahna noe ngindjeumkeun djas teja ka noe miskin noe noedoehkeun djalan teja. Barěng datang ka imahna ki pandaj, ki pandaj nendjo oepsir toeloej ngagowak pokna: Adoeh anak aing! bari dirangkoel digalekan. Oepsir teh nja eta anak pandaj , asalna asoep djadi sěrdadoe, lawas-lawas bawaning leuwih akalna djeung hade gawena, sarta kěnděl wawanenna, něpi ka dipangkatkeun oepsir; ari bapana tadina djadi pandaj di lěmboer gěde, tapi anakna geus teu njahoeun di bedja-bedja atjan, ngan teu pangling nendjo kana djas geus boeroek, noe dipake koe noe miskin teja, djeung ngadenge tjaritaän eta noe miskin, jen bapana měr-nah di lemboer eta. Bapa djeung anak pada tjareurik, toengtoengna djadi leuwih boengahna.
Batoer-batoerna noe aja didinja pada tjipanonan. Oepsir teh mondok sapeuting di imah bapana, ngomong blas datang ka beurang, ari rek mangkat ninggalan doewit ka bapana, bari njanggoepan, jen bakal ngagadjih.
Djalma noe aja di lěmboer eta pada ngomong kijeu : „ eta pandaj asalna boga kawělasan, noe matak diwělasan koe Goesti Allah, dipapanggihkeun djeung anakna, noe bakal njait tina kamalaratannana.”
Hartina ijeu dongeng: saha-saha noe rěsép noeloengan anoe kasoesahan, tangtoe aja wawalěsna, pitoeloeng Goesti Allah.
