Bapana atoheun katjida nendjo Onon kitoe lampahna, sarta omongna:
„Tah, Onon koesabab maneh ajeuna geus henteu limpeuran, matak djadi soeka sarta ngadatangkeun hasil.”
XXVI. SOESOEMPIT.
Dina hidji lemboer aja hidji boedak lalaki ngaranna Isnen. Eta boedak karěsěpna soesoempit, ari ti peuting manehna samemeh hees, njijeun pasěr heula, noe didjijeun haroepat kawoeng.
Keur waktoe Isnen diadjar keneh soesoempitna, ana njoempit sok gagal, sarta manehna sok amběk-amběkan kana soempitna, bari ditinggang-tinggangkeun. Omongna: „Naha ijeu soempit teh bět henteu bangenan, oenggal dipake koe aing tara meunang?” Tapi Isnen henteu bosěneun kana soempit teh sarta beuki lila beuki bisa.
Lila-lila manoek-manoek tjarang noe datang ka pilěmboeran didinja, tina sabab oenggal powe disoempitan teuing.
Barang manoek-manoek geus tjarang noe datang, pěpělakan sakoer noe aja di kěbon bejak koe hileud.
Katjaritakeun dina hidji powe Isnen leumpang soesoempit ka sawah. Děmi dina mangsa harita keur oesoem diboewat, Isnen mawa pirang-pirang pasĕr, sabab pikiranana: „ajeuna eukeur diboewat, geus tangtoe loba manoek, timana-mana daratang.”
Barang Isnen geus něpi ka sawah, ngan aja hidji doewa bae, kitoe ge manoek bangsa titil, gariras
