Samdji: „Silaing rek njijeun naon?”
Tarwan: „Dewek mah rek njijeun moemoendingan.”
Samdji: „Keun atoeh, dewek rek njijeun wawajangan.”
Tarwan: „Hajoe oerang paheula-heula anggeus.”
Samdji: „Ah, tjoemah ari roesoeh mah, sok goreng.”
Tarwan: „Nja eta oerang diadjar gantjang digawe.”
Samdji: „Hajoe atoeh, engke oerang silih-ilikan.”
Baroedak teh tingkoesoewěl tingdarěkoel pada paheula-heula anggeus. Henteu sabaraha lilana geus aranggeus, toeloej silih-běněrkeun kakoeranganana.
Tarwan: „Naha ijeu teh tjeulina loehoer sabeulah djeung lijang-iroengna gěde sahidji?”
Samdji: „Tjing kadijeu, oerang běněrkeun.”
Tarwan: „Tjoba kari noe dewek ilikan.”
Samdji: „Wah, mowal ěnja aja soekoe moending barěběng kijeu, djeung tandoekna henteu saroewa kěroengna.”
Tarwan: „Hih, gampang eta mah oerang omean baé.”
Samdji: „Heh atoeh! da oerang teh geus silih-běněrkeun.”
Tidinja datang batoerna ngaranna Sean, njampeurkeun ka noe doewaän teh, bari mawa moemoendingan, anoe geus meunang noehoerkeun. Toeloej ngadjak ka Si Tarwan ngadoe moemoendingan.
Geus kitoe gěr diadoekeun diteunggar-teunggarkeun. Ari noe eleh nja eta noe Si Tarwan, sabab baseuh keneh, toeloej disoerakan: „Keok! keok!”
Tjek Si Tarwan: „Tjoba Sean dewek ngilikan anoe silaing. Hih, meureun bae, da ijeu mah geuning geus toehoer.”
Keur waktoe goeněmtjatoer kitoe, datang deui hidji boedak, anoe měntas sakola, ngaranna Emod. Tjek
