Ěmod: „Tjoba dewek mah rek njijeun matjěm baroe, kadijeukeun taneuhna djeung eta papan anoe ngagoler.
Tidinja pek Ěmod njijeun angka koe taneuh, tina hidji něpi ka doewawělas; toeloej diteundeun dina papan sarta dirijoengkeun sapěrti angka dina djam- djaman. Geus kitoe njijeun djaroemna doewa pikeun noedoehkeun waktoe.
Omong Ěmod: „Geura euj tarendjo, oerang ajeuna boga djamdjaman.” Batoerna pada raresepeun nendjo beubeunanganana Emod, sarta nanjakeun ngaranna hidji-hidjina angka. Toeloej pada njaroba njijeun angka, ari Emod njijeun moemoendingan.
Teu lila djol loerah rek ngaronda lěmboer; barang ningali baroedak noe keur goegoendoekan, toeloej disampeurkeun. Tidinja andjeunna sasaoeran:
„Beunang saha eta angka noe dina papan?”
Wangsoel Ěmod: „Beunang djisim koering.”
Loerah: „Saha maneh ngaran?”
Wangsoelna: „Poen Ěmod noen.”
Loerah: „Ěmod, eta pagawean maneh hade katjida, mětakeun pangadjaran di sakola, lamoen maneh kitoe lampah, geus tangtoe tereh pintěr.”
XXXIV. NGORA KENEH TAPI PINTĚR.
Dina hidji sore aja hidji toekang ngangon domba, ngagiringkeun dombana, rek dibawa balik. Aja hidji anak domba katinggaleun di těgal, tina sabab kaheësan dina handapeun salijara.
Barang tengkat toeloej njoesoel ka batoerna, tapi
