Eta ali hantĕm bae diarilikan koe si Karim indoengna katoet adina.
Omong si Karim: „Hargana ge meureun mahal, nja ĕma?”
Walon indoengna: „Poegoeh bae. Moal koerang tina sareboe roepia.”
Si Karim: „Djoeal bae atoeh ĕma. Ongkoh oerang geus teu boga dahareun, djeung teu boga papakean.”
Tjek adina: „Koering mah hajang sĕlop bordel djeung badjoe salahi.”
Walon indoengna: „Ieu ali lain noe oerang. Ěma mah moal wani-wani ngadjoeal.”
Si Kadir: „Kapan ali timoe, ĕma. Naha make teu wani ngadjoeal?”
Indoengna: „Ĕnja ali timoe, tapi tangtoe aja noe boga. Meureun katatang-koteteng noe bogana teh neangan ali. Sakoemaha piatoheunana noe boga, saoepama ieu ali dipoelangkeun koe oerang ka manehna.”
Ti dinja eta ali teh diampihan koe indoeng si Karim hade-hade, diasoepkeun kana tjĕpoek leutik, oeroet wadah koeraboe. Si Karim mah toeloej bae indit deui ka leuweung rek ngala soeloeh. Sadjalan-djalan manehna sĕmoe noe soesah, mikiran ali, lantaran indoengna hĕnteu wanieun ngadjoeal, atoeh manehna mah komo, djeung ka saha ngadjoealna. Padahal lamoen didjoeal, geus tangtoe pajoe mahal. Kitoe bae pikiran si Karim sapandjang djalan.
28. Pada meunang sapĕrtiloena.
(Toeloejna I).
Ti peutingna, waktoe si Karim geus ngĕdĕng, njileuk bae teu wĕleh mikiran ali. Ari geus peuting katjida, kakara bisaeun sare sarta hĕnteu koengsi lila manehna ngimpi. Di
