Saminggoe sakali Amin sok hoedang soeboeh-soeboeh, mariksa mobil; babagianana dikosok djeung diminjakan, oepama pěrloe; ěrem-ěremna djeung saniskarana bae diilikan ditengětan, bisi roeksak atawa robah tjitjingna. Oepama doenoenganana rek angkat poekoel 8 isoek, mobilna geus beres deui, geus běrěsih sarta gilap, ngan kari indit.
Lantaran Amin sakitoe saregěpna, atoeh kagaleuh katjida koe doenoenganana teh, něpi ka bajaranana ditaekkeun. Harita Amin oendjoekan: „Hatoer noehoen, gamparan kěrsa naekkeun bajaran abdi.” Dina hatena hajangeun ngomong kieu: „Oepami kieu, abdi mah salamina ge bade ngiring gamparan bae djadi soepir, moal gěntos doenoengan, moal gentos pagawean.”
Oenggal narima ajaran koe Amin sok didjeudjeuhkeun, soepah aja sesana. Salawasna tara poho kana papatah bapana: „Ari boga rédjěki teh saeutik koedoe mahi, loba koedbe njasa.” Toeroe-toeroeg manehna teh radjeun oge memang pěrěsen ti tatamoe doenoenganana, noe didjadjakeun koe mobil. Ko sabab eta atoeh saeutik-eutikeun bisa oge manehna teh jengtjelengan di sěparbang. Geus sawatara lilana manehra njengtjelengan, pek ngilikan boekoena. Djoemlah tjer telenganana geus aja /300.
Barang Amin ge sawatara taoen djadina soepir, dina hidji poë doenioganana njaoer bari sasaoeran kieu: „Dengekeun Amin tjarita dewek. Sawatara boelan deui dewek rek njaba ka nagara djaoeh toer lila, djadi kapaksa koedoe papisah djeung silaing. Dimana ěngke geus tangtoe piinditeun, dewek rek njieun soerat katrangan keur silaing, něrangkeun jen geus sakitoe lilana djadi soepir dewek, toer hade gawe. Babakoena maksoedna eta soerat teh, nja eta lamoen silaing neangan pagawean, tangtoe aja noe hajang njaho, geus digawe di saha djeung koemaha katjakěpan silaing. Djadi lamoen eta soerat ditembongkeun, bisa djadi silaing gampang meunang deui pagawean.”
