.jpg)
tratir ngaronda kĕbon tiwoe. Bedjana di kĕbon tiwoe aja noe manggihan tapak maoeng. Lamoen ĕnja aja tapakna, rek toeloej neangan tĕmpat keur masang sĕnteg. Djoeragan Administratir hojongeun tingali, koemaha prakprakanana noe ngala maoeng. Ari tadi di sisi djalan akang sorangan nendjo tapak maoeng, sarta loba oerang kampoeng anoe dareukeut ka dinja njalampeurkeun, malah kokolotna oge dibedjaan. Eta kokolot geus loba loeang, geus njahoeun kana prakprakan noe ngala maoeng. Manehna ngadjak ka akang, rek ngintip maoeng. Akang geus sanggoep. Ajeuna ge ka imah teh hajang dahar heula bae. Ari geus dahar rek balik deui ka imah kokolot tea, arek badami.”
Si Itjih kaget bari ngomong ka bapana: „Kade atoeh, bisi bapa dirontok maoeng.”
Tjek bapana: „Lain ti beurang ngintip maoeng mah, ĕngke geus poëk. Ti beurang mah maoengna ge atoeh njoempoet, moal kapanggih.”
Pasosore bapa si Itjih geus aja di imah kokolot tea, toeloej badami djeung sawatara djĕlĕma, sakoer noe djagdjag waringkas. Poetoesanana rek digawe babarĕngan djeung mandor kĕbon tiwoe, soepaja meunang pitoeloeng ti djoeragan Administratir.
Peuting harita bapa si Itjih biasa bae ngadjaga di pabrik
KEIZER,Panggĕlar Boedi, I (Soenda).
