sadaya kadang-wargi,
ginanjar mulus rahayu,
samalihna ti eta,
sakedap nyuhunkeun idin,
bade maos guguritan biantara.
Aduh Nyai anak bapa,
regepkeun ieu pepeling,
kudu puhit jieun jimat,
najan lain rupa duit,
nyaah mah liwat saking,
najan dibanding jeung gunung,
kanyaah bapa, ema,
geus tangtu hamo kabanding,
tapi kadar ngari sakieu nu kahontal.
Ayeuna nepi ka mangsa,
Nyai teh boga salaki,
bungah taya papadana,
bapa, ema tiis pikir,
pamuga-muga Nyai,
diraksa ku Maha Agung,
sing bisa kumawula,
ngayunkeun hate salaki,
dirasakeun dipapay tambanganana.
Jalan lulus kumawula,
modalna satia ati,
meungpeung Nyai masih ngora,
masing bisa titip diri,
sabab mungguhing istri,
najan geulis gampang surud,
gancang ngolotanana,
nu matak ayeuna eulis,
kumawula sing hade keur bekel jaga.
Salaki piraku iklas,
najan kolot nini-nini,
duriat nyangreud 'mo pegat,
da puguh emut ka tadi,
keur ngora hade bakti.
