Hartina : jadi tungtung saur.
Akut diajak ngabedahkeun situ ku Durga, rada anggang ti lemburna, di ditu Akut dihormat disukakeun, naon sakahayangna dianteur, ari balik dibahanan lauk nu galede.
Ti saentas diajak ngabedahkeun, Akut asih kacida ka Durga, sarta dicarita-caritakeun, kabageuranana, kabeungharanana jeung kahemananana.
Unggal-unggal. poe, di mana Akut nganjang, ngan nyaritakeun Durga; lamun aya baturna nu nyaritakeun nu sejen beunghar, Akut ngomong, pokna, "Rasa kuring, moal nyusul ka Durga mah."
Ana balik ka imahna, teu aya deui nu diomongkeun ka pamajikanana, ngan Durga bae.
Ceuk jurutulis ka lebe, "Kang geura Akut keur asih pisan ka Durga, euweuh deui nu jadi senen kalemekan teh ngan Durga bae."
Walon Lebe, "Heueuh."
23. JADI SABIWIR HIJI
Hartina : geus jadi omong sarerea.
Nyi Omal nanya ka Emeh, pokna, "Emeh, ari ayeuna reog mana, nu kamashur rame?"
Emeh, "Wah teu ngadenge ayeuna mah, teu aya bae reog rame teh, da baheula mah Ibuk, reog Cimahi."
Omal, "Rame mana jeung Japan ?"
Emeh, "Wah jauh, lamun manehna mentas ditanggap, jelema-jelema teh euweuh deui nu diomongkeun, ngan Ibuk, di dieu mah wani geus ja di sabiwir hiji."
