maring soercep sarangéngé. Oetawi wiwitané waktoe magrib ikoe, sawoesé soeroep sakabéhé boendering sarangéngé, lan maksih waktoe magrib ika teka maring ilang méga abang. Oetawi wiwitané waktoe isa ikoe, sawoesé ilang méga abang, lan maksih waktoe isa teka maring padjar sadik, lan maksih waktoe soeboeh teka maring metoe sarangéngé.
J.
De „Kitab Pakih” is een kort begrip van den islam, en omvat vooreerst de leer, en ten tweede de voornaamste bepalingen van het religieuse regt (Ar.; 'ilmoe fiqh). In den aanvang van het boekje wordt dan ook gezegd dat het een moechtaçar, een compendium is van hetgeen een Mohammedaan noodzakelijk moet kennen en weten. De gewone benaming, waaronder de Soendanesche moechtaçar voorkomt is: Kitab Pakih Soenda. Er bestaan van dit geschrift twee redactie’s, waarvan de eene de helft, Kleiner is dan de andere. De volledige „Kitab Pakih” telt 52 bladzijden, ieder van 17 regels, en handelt beknopt over de volgende onderwerpen. 1°. Geloofsleer; 2°. reiniging en gebed; 3°. djakat; 4°. vasten; 5°. reine en onreine spijzen; 6°. het slagten van dieren; 7°. vaatwerk en kleedij, waarvan het gebruik geoorloofd is; 8°. keep en verkoop (het baj’-contract); 9°. woeker, en 10°. gebedsformules en rituele voorschriften betreffende het gebed. — De korte redactie behandelt alleen de geloofsleer benevens de voorschriften omtrent reiniging en gebed.
De taal van het beekje is minder goed dan die van de „Kitab Woeloe djung Salat”, en de stijl ig soms duister door kortheid. Over het gebeel bevat het meest eene optelling van zaken, en_ is het meer eene lijst van religieuse bepalingen, dan eene verhandeling over de bovengenoemde onderwerpen.
Op de overeenkomst van sommige stukken met gedeelten van de „Kitab W. dj, S.” is reeds gewezen in de vorige aanteekening.
