Kaca:Tijdschrift voor Indische Taal- Land- en Volkenkunde, LV.pdf/335

313

84

„Lamoen kitoe mah pĕtana,

maneh, adjar, mere sĕrĕdan ka aing.”
Ratoe beuki tambah bĕndoe.
„Maneh, adjar kawasa,
tjing seug taksir, ari mangkena ngadjoeroe
ieu pamadjikan oerang,
mĕdal pamĕgĕt ta istri?”

85

Ratoe ngandika ka adjar;

„ieu kasakit koe maneh teh sing leungit,
maneh anoe njieun kitoe.”
Adjar hĕnteu tarima,
teu moepakat pada djalma njieun kitoe,
wondening^[1] koedoe walaras,
eta sagala panjakit.^[2]
{[c|87}}Adjar toeloej ngawalonan;
„noen, soemoehoen, pĕrkawis pariksa goesti,
koemaha kĕrsana ratoe,
mĕnggah taksiran abdi mah,
ari babar mangke eta Njai Oedjoeng,
geus kantĕnan moal tjidra,
poetrana eta lalaki.”

88

Ratoe, gantjang, ngabĕndoean,

Adjar naon maneh teh, hĕnteu sajakti,
ajeuna koedoe dihoekoem,
sababna hatoer dosa.

——————————

1. Jav. = mangkana.
2. In vers 86 doet de verlichte daartoe beroep op Allah, Mohammad en de profeten, hetgeen hier onzin is.

Tijdschr. v. Ind. T.-, L.- en Vk., deel LV, afl. 4, 5 en 6.

3