Kaca:Tijdschrift voor Indische Taal- Land- en Volkenkunde, LVI.pdf/27

Ti Wikipabukon
Ieu kaca can diuji baca

14

Ingĕtanana mitohana rek nurutan tingkah-laku minantuna.

Minantuna can rek hudang, mitohana miheulaän mawa karung ka kĕbon cabe, ngala cabe.

Meunang sabakul, mitohana asup ka jĕro karung nuruban maneh ku cabe sabakul.

Minantuna ñusul ka kĕbon cabe, mitohana euweuh, ngomel minantuna di kĕbon cabe.

Da ñahoeun minantuna mah, mitohana aya di jĕro karung da diïntip, ku minantuna tuluy ditalian eta karung.

Ñalukan tukang gorobag, titah dipuatkeun ka gorobag.

Barang dipuatkeun, cena: "Beurat amat ieu si cabe."

Mitohana cicing bae.

Dibalangkeun bae ka gorobag, eta cabe sorana kek bae.

Deus kitu, minantuna naek ka gorobag, didiukan eta karung.

Tĕrus dibawa balik.

Barang datang ka imah, ti luhur gorobag diturunkeun; dibantingkeun bae nurunkeunana, mani sorana kek bae ngabanting.

Isuk-isuk dibawa ku minantuna ka pasar, eta cabe laju ku minantuna digulingkeun bae ka cai, dikumbah, dibañjuran ku tudung cĕtok.

Geus kitu minantuna ngomong sorangan bae, pokna: ieu si cabe mantas dikumbah, beurat amat; leuih hade dipiceun bae ka cai."

Geus kitu, mitohana ngadenge rek dipiceun ka cai, ngagĕrokeun mitohana ti jĕro karung: "Minantu, bapa di jĕro karung."

Tuluy dibuka ku minantuna.

"Atuh ku naon, bapa aya di jĕro karung?"

Cek mitohana: "Aing ngala cabe kapanasan, matak aing aya di jĕro karung."

"Geus bapa teu marah?" cek minantuna.

Ngajawab mitohana: "Teu."