Kaca:Tijdschrift voor Indische Taal- Land- en Volkenkunde, LVI.pdf/28

Ti Wikipabukon
Ieu kaca can diuji baca

15

"Lamun marah ku kula dijual."

"Geus ieu cabe teu laku da geus layu, piceun bae ka cai, da teu aya nu daek meuli."

Tuluy balik jeung minantuna.

Barang peuting ngomong mitohana ka minantu: "Hek, ayeuna aing geus beak, dijual kabeh ku minantu, ayeuna heës bae, geus isukan, urang ngaramat ka hiji tangkal kayu gĕde, kayu caringin, menta-menta ka kai buyut, hayang pulang deui eta kĕbo anu dua puluh."

Barang isukna, mitohana can rek hudang, minantuna dangdan, leuih heula leumpang ka tangkal kayu gĕde, naek ka luhur tangkal kayu caringin.

Datang ka luhur minantuna muka pakean merong maneh ñekot di luhur.

Teu lila datang mitohana menta-menta ka kai buyut.

"Asalamu alaikum, kai buyut."

Minantuna ngajawab ti luhur: "Alaikum salam, rek hajat naon ka dieu?"

"Kula hajatna, rek menta ka kai buyut, kĕbo kula nu dijual tea ku minantu, hayang datang deui?"

Ngajawab ti luhur: "Hade, balik bae, ĕngke ogeh, eta kĕbo nu dijual ku minantu, datang deui."

Laju pulang.

Barang geus pulang, minantuna geus turun balik.

Barang datang ka imahna, ditaña ku mitohana: "Minantu tas ti mana; disiaran euweuh, rek diajak ngaramat."

Minantuna teu jawab.

Geus kitu, mitohana ngadenge beja, lamun minantuna anu nembalan ti luhur tangkal kayu gĕde.

Geus kitu, ingĕtan mitohana rek nurutan tingkah-laku minantuna, ka manehna lemek: "Isukan ulah ka mana-mana, urang ngaramat deui."

Carek minantuna: "Heuëuh."

Barang isuk-isuk, minantuna can rek hudang.

Leumpang ti heula, mitohana talatah di imah: "Lamun minantu hudang, titah ñusul ngaramat ka tangkal kayu gĕde."