dek njanggakeun ka andjeun poesaka ti karoehoen koering!”(¹) Toeloej Ahab lěbět ka gědongna, djoewěteun sarta běndoe; doeg ebog di pangkoelēmanana djeung teu kërsaeun dabar. Saoer Isebel garwana ka andjeunna: „Karah akang ajeuna mětakeun karadjaän Israil? Geura tanghi, dahar, sing soeka manah; engke koering ka akang njanggakeun kebon anggoer teh.” Toeloej Isebel ngadaměl soerat-soerat, nganggo djěněngan Ahab; seug eta soerat dikirim-kirimkeun ka para kokolot di nagara Jisrel, sarta marentah ka darinja koedoe milih doewa djalma bangkawarah; eta sina naroeding ka Nabot, ngomong: Nabot ngagorengkeun ka Allah djeung ka radja. Toeloej Nabot koedoe dibawa ka loewar, pek dibentoeran koe batoe, datang ka paehna. Prak para kokolot eta nagara pada ngalampahkeun sapiwarangan Isebel teja. Seg Isebel misaoer ka Ahab: „Geura dangdan, ngamilik kěbon anggoer anoe Nabot, karana Nabot geus paeh.” Bral radja angkat ka kebon anggoer teh, dek di milik. Barang geus dongkap, seug Elias soemping ka andjeunna, ngěmban pangandika Pangeran anoe kijeu: „Dina enggon andjing ngaletakan gětih Nabot teja, měngke andjing ngaletakan deui gètih diri maneh; ari bangsa maneh koe kami rek dibasmi, disaroewakeun djeung bangsa Jarobam. Djeung deui Isebel bakal dihakan andjing pělěbah koeta Jisrel.” Toeloej Ahab njosoëk panganggona, bari poewasa, sarta angkatna Jalaoenan. Ari geus kitoe aja deui pangandika Pangeran ka Elias kijeu: „Sapedah Ahab ngahandapkeun maneh di pajoeneun kami teh, noe matak katjilakaän teja koe kami moal didatangkeun keur djaman manehanana.”
- (¹) Dina Toret dilarang ngadjoewal kana kaom anoe sedjen tanah beunang waris ti bapana. Nja eta anoe matak Nabot teu daekeun ngadjoewal kebonna.
2. Mangsa Ahab njangking Israil, karadjaän Joeda ditjangking koe radja Josapat, noe ibadah ka Pangeran. Sarta Josapat babarajaän djeung Ahab, karana poetrana Joram ditikahkeun
