dioelesan, make seuseungitan, sarta disimpen dina tamběla di Měsir.
§ 27. Tjarijos Ajoeb.
1. Aja hidji djalma di tanah Oes, djéněnganana Ajoeb. Eta djalma ibadah ka Allah, djeung njingkaħ tina kagorengan. Sarta kagoengan poetra, 7 poetra paměgět djeung 3 poetra istri. Ari koering-koeringna mangpirang-pirang, kitoe deui ingon-ingonna. Ari poetra Ajoeb noe paměgét sok arangkat, balaketjrakan di boemina sewang-sewang, di sapoë-sapoëna; sarta sok miwarangan ngondang saderekna noe istri, toeloej dahar-leueut reudjeung saderekna paměgět. Děmi geus kitoe, tijap-tijap geus kaiděr poëna balaketjrakan, gantjang Ajoeb dangdan, prak ngoerbankeun koerban doeroekan sabilangan poetra; karana saoer Ajoeb: „Palangsijang anak aing marigawe dosa, tjoel ka Allah sadjěro atina.” Děmi geus kitoe, hidji poë boeroeboel para poetra Allah (nja eta para malaikat) pada marěk kapajoeneun Pangeran; seug Setan oge datang tjampoer ka eta. Ladjéng Pangeran ka Setan marijos: „Maneh mantas ti mana?” Ngawangsoel Setan teh: „Mantas loentang-loentang, oedar-iděr di boemi.” Timbalan Pangeran ka Setan: „Naha maneh teh teu ngawaskeun abdi kami Ajoeb? Karana taja bandinganana di boemi.” Ngawangsoel Setan teh ka Pangeran: „Karah taja sababna Ajoeb teh ibadah ka Allah? Pagawean leungeunna koe andjeun diberkahan, sareng ingon-ingonna ngarěkahan di boemi.” Ari timbalan Pangeran ka Setan: „Masing njaho, sabobogaänana diselehkeun ka leungeun maneh, ngan maneh oelah njodorkeun leungeun ka dirina.” Bral Setan teh ka loewar ti pajoeneun Pangeran.
2. Ari geus kitoe, hidji poë poetra Ajoeb paměget-istri keur dalahar sarta ngaleueut anggoer di boemí lantjeukna noe djadi tjikal. Hol aja noe mawa bedja ka Ajoeb, oendjoekan kijeu: „Sapi keur pada narik woeloekoe, sareng kalde bikang keur njaratoean kentja-katoehoeëunana; djěboel aja oerang Seba němpoeh, seng dibawa sadajana, ari boedjang-boedjang disarabět koe seuseukeut pědang; doepi diri koering rahajoe, ngan koering
