Kaca:Verhandelingen van het Bataviaasch Genotschap van Kunsten en Wetenschappen LVIII.djvu/137

Ti Wikipabukon
Ieu kaca can diuji baca
101
 

Toeloej Naganing Roem nangis; sasambat-soemambat barina nangis: „tobat, adoeh, panas teuing, sotja koering njeri teuing, tjepil koering abong-abong teuing; abong-abong, maroe, bet euweuh rasrasanana ka noe taja indoeng, taja bapa.”

Demi tjeuk Dewi Pangrenjep: „enggeus, embok, oelah nangis, njeri ge wajahna bae, engke mah oerang laänan, soepaja geus poegoeh babar.”

Barang dongkap kana hidji waktoe siang, brol bae tetela babar, poetrana pameget kasep. Toeloej bae ditegel tali ari-arina sarta diwadahan koe kanagan, dibaoeran deui endog hidji ka djero kanagan tea koe Dewi Pangrenjep. Ari noe tinggal di loear ngan kari santen. Toeloej bae diwadahan koe ajakan djeung bari ditjipta diroepakeun anak andjing, ditoeroeban tjinde kembang koe Dewi Pangrenjep, dianggo ngagentos orok.

Geus kitoe, seg Naganing Roem dikebakkeun bari malam tina tjepil diroeroedan, tina panon dilaän, pananganana diboeka sarta bari popojan pokna: „embok babar teh enggeus, salamet, sarta ieu poetra teh diwadahan, tatapi ajeuna koering amit, rek ka tjai heula, koering koe hareudang, rek mandi sakedap bae.”

Walon Naganing Roem: „soemangga bae, tatapina oelah lila.”

Gantjangna Dewi Pangrenjep toeloej bae ka djamban larangan ka tjai Tji-tandoej.

Barang datang, kanagan toeloej dipitjeun njemproeng di tjai Tji-tandoej. Liwat djamban larangan mipir di Tji-awi tali, kanagan basana palid; dongkapna ka Sapoe angin toeloej njangsang.

Tidinja bet katendjo koe noe keur tapa ajana di Banteng mati, ari ngaran noe keur tapa Raden Himoen Hidajat oellah, poetra nabi Soeleman, lilana anoe keur tapa geus meunang tiloepoeloeh taoen; harita nendjo kanagan keur njangsang di Sapoe angin, prak bae pandita (noe keur tapa) ngaloearkeun pangawasana soepaja Tji-tandoej tjaah; ditepak koe dampal panangan toeloej Tji-tandoej teh leber tjaah.

Pandita toeloej ngadjadikeun boehaja poetih.

Saenggeusna Tji-tandoej tjaäh, datang boehaja ka Sapoe angin. Kanagan toeloej disanggap eta koe boehaja poetih njangsangna di Sapoe angin hilireun Sipatahoenan.

Oerang toenda tjarita boehaja keur njoesoehoen kanagan.

Oerang tjatoerkeun deui anoe malidkeun, djenengan Dewi Pangrenjep, geus moelih ka sirah nagara ka Pohatji Naganing Roem bari toeloej sasaoeran ngadjak moeka moerangkalih, padjar maneh diwadahan koe ajakan barina ngomong: „alah-alah.”

Pokna teh Dewi Pangrenjep: „euleuh, euleuh, embok, matak handeueul teuing koe pitineungeun, handjakal koe piniateun, henteu njana pikir koering ari ras ka moerangkalih iboe poetri rama ratoe, ari boedak siga andjing, henteu njana teuing koering.”

Kadangoe koe noe ngalajad, koe sakoer anoe njaksian, kabeh oge teu per- tjaja sabab paradjina maroe; sadaja euweuh noe ngomong koe sabab miloe handeueul. Ngan aja djalma saoerang ngaranna Sarasah Wajang, nja eta anoe wani ngomong, ngomongna ka Sekar kembang, wantoe pada geureuha patih. Ari tjeuk Sarasah Wajang: „hamo enja iboe poetri rama ratoe, ari boedak siga andjing.”

Diwalon koe Sekar Kembang: „ari maneh kawas noe teu eling ka djangdji

5
II